Do conxunto monástico fundado por San Rosendo, o único resto arquitectónico que permaneceu no tempo é o oratorio de San Miguel, finalizado no ano 942 en memoria do seu irmán Fraila, como indica a inscrición situada sobre a porta de entrada, que non é senón unha pregaria a Cristo, de “Fraila pecador e indigno servo de Deus”. A capela, construída con perfectos silares de granito, mide 8,5 m. de longo por 6 m. de alto; ocupando unha planta de 22 m². Tanto exterior como interiormente distínguense tres volumes ou corpos. Tanto polas súas dimensións como pola singular configuración arquitectónica que a identifica, constitúe un exemplar único na Península Ibérica e un modelo que resulta indispensable coñecer para poder entender os tempos de repoboación cristiá, xa non soamente en Galicia, senón en todo o norte da Península.
